عجب نداره خوب دلم سوخت .اون ترس واقعا سخته يه بار تو مسير خاکي ماشينم افتاد تو راهي که ابياري شده بود و گل .هر چه کردم نشد که نشد از تو گل بيرون بياد .انتن هم ماشالله موبايل نداشت .خلاصه چند کيلومتري پياده تو جاده تقريبا تاريک رفتم تا تونستم کمک بگيرم صداي باد و وحشت اون شب هميشه با من هست.اينه دقيقا ترس از تنهايي و مرگ و درک کردم