خب حالا که بازار احراز صلاحیت ها و عدم احراز صلاحیت داغه  ما هم یه پست داغون و چرت و پرت میزنیم، تا عدم صلاحیت وبلاگ بچه مرشد هم به همه احراز بشه!

چند شب پیش بود که به همراه خانواده به یه رستوران سنتی رفتیم. جالب اینکه  دیر رسیدن ما باعث شده بود که با پاسخ "غذا تمام شد" مواجه بشیم!

 و این ملت شکم گنده و شکم گشنه بودند که کم مونده سرآشپز و گارسون را با هم لقمه پیچ کنن. بالاخره با پلتیک و رایزنی های انجام شده تونستیم چارتا کش لقمه سفارش بدیم که اون هم به معطلی 3 ساعته ما در رستوران نمی ارزید.

بعد از صرف شام در حالی در فضای باغ پیرامون رستوران مشغول قدم زدن بودم، همینجوری و بدون هیچ قصد و نیتی (آره جونِ عمم!) متوجه صبحتهای یه خانواده شدم که داشتن از رستوران میومدن بیرون!

عروس خانواده که زنی قد بلند و استخونی بود خطاب به مادر شوهر:

من هنوز حرفام تموم نشده!

مادر شوهر500 ساله: شما اجازه بده

عروس: نه! شما باید حرف دهنتو بفهمی!

مادر شوهر 500ساله و 2 ثانیه ای: ببین من تو راهِ مشهد هم بهت گفتم!

عروس استخونی: میدونم! شما باید حرف دهنتو بفمهی! من به فلانی هم (اسم اون طرفو متوجه نشدم) گفتم که مث خودش صحبت میکنم! یعنی چی که دهنتو وا میکنی و هرچی میخوای میگی؟!

مادر شوهر 500 ساله و 32 ثانیه ای: عروس شما باید حرف دهنتو بفهمی

حالا شما فرض کنید که ما (یه بچه دهاتیِ ندیده!!!) چه حالی شدیم! یه عروس و مادر شوهر خیلی خیلی ریلکس و آرام داشتند با هم به سبک مدرن و متمدنانه جدل می کردن! در حالی که دست کودکشان هم در دست مادر بود و آموزش بی احترامی به بزرگتر را می دید!

در این بین رفتار شوهرِ الاغشان (ببخشید از دهنم در رفت) جالب بود که مثل گونی سیب زمینی پشت سرِ سرکار در حال قدم زدن بود و انگار نه انگار که چارکیلو استخون بدون چربی داره مادرِ پیرش رو میخوره!

غرض از تمام صغری و کبری چیدن ها تنها همین بود؛ نویسنده نگران حال کودکان فرداست! آنهایی که قطعا بویی از حرمت و ادب نبرده اند. همانهایی که برای فردایی آماده می شوند تا به والدین خود هتاکی کنند، مگر اینکه" دنیا دار مکافات است" دروغ باشد...

پی نوشت:

چند عکس از باغ دولت آباد

دوربین:canon 650D